البرز
نقطه قوت: پیچرها، خصوصاً استارترها، توانائی بردن بازیهای نزدیک و نباختن روحیه در بازیهایی که عقب هستند
دور دوم مسابقات لیگ متمرکز خواهد بود بنابرین تیمهای یک یا دو پیچره برای رقابت کار بسیار سختی روبرو خواهند داشت. البرز ۳ تا از بهترین و با تجربه‌ترین استارترهای ایران را در خدمت دارد. مجید ستاری بیشترین تعداد برد کلی و حسن فرهادی بیشترین برد در بازیهای فینال را در تاریخ بیسبال ایران دارند. به این دو آبتین نخجوانپور که بالاخره زمانش فرا رسیده و در مسابقات مقدماتی هم خوش درخشید را اضافه کنید و می‌بینید که در مسابقات دوره‌ای شکست البرز سخت خواهد شد.
البرز به طور سنتی در مسابقات نزدیک بهتر از حریفانش عمل می‌کند و کلا چون اکثرا در بازیها در اینینگ‌های اول از حریف عقب است دستپاچه نمی‌شود. شاید دلیل این موضوع وجود بازیکنان با تجربه‌ای مانند برادران رانا، گلمحمدی، ستاری، فرهادی، موسوی، ... باشد که در طول سالها بارها برد این تیم را در لحظات آخر دیده اند و این موضوع را به بازیکنان جوانتر انتقال داده اند.
نقطه ضعف: فیلدینگ، ضعف در انتخاب پیچ برای زدن
تیم البرز احتمالا بیش از هر تیم دیگری بین ۴ تیم اول در دور مقدماتی بازیها اشتباه دفاعی داشت. خصوصاً اشتباه پرتاب. این اشتباهات فشار زیادی روی پیچرهای تیم آورد و آنها را مجبور کرد که قسمت اعظم بار تیم را در دور مقدماتی به دوش بکشند. اگر تیم البرز بخواهد شانسی در این مسابقات داشته باشد باید از اشتباهات دفاعی خود بکاهد. من شک دارم پیچرهای این تیم بتوانند در سری دوم مسابقات نیز همانند سری اول جور دفاع را بکشند.
بترهای البرز در دور اول در انتخاب پیچ بسیار ضعیف عمل کردند و این باعث شد که اکثرا در بال و استریک از پیچر عقب باشند و وقتی که شما عقب هستی مجبوری روی پیچ‌های مرزی هم سوینگ کنی و این موضوع باعث خواهد شد که نتوانی بطور ادامه دار موفقیتی در بت کردن داشته باشی.
بوشهر
نقطه قوت: پیچینگ و فیلدینگ
بوشهر هم مانند البرز ۳ پیچر بسیار خوب دارد. امیر بختیاری، محسن هنرپیشه و امیر باژوند. فرق این ۳ با ۳ پیچر البرز در پیچر ۲ و ۳ آنهاست. محسن هنرپیشه که هنوز هم یکی از بهترین پیچرهای ایران هست نیاز به دفاعی بس مستحکم دارد. بتر‌هایی که با محسن روبرو میشوند اکثرا توپ را خواهند زد ولی توپ آنها معمولا روی زمین خواهد بود و اگر دفاع روز خوبی را نگذراند محسن آنچنان مؤثر نخواهد بود. از طرفی امیر باژوند با وجود اینکه آینده بسیار درخشانی خواهد داشت از لحاظ روحی همانند آبتین نخجوانپور یکی ۲ سال قبل است و موفقیت یا شکستش بستگی به چگونگی بازی کردنش در اینینگ‌های اول خواهد داشت.
دفاع بوشهر در چند بازی که دیدم بسیار خوب بود. پرتابها تقریبا همه بدون اشتباه و توپگیری این تیم قابل قبول.
نقاط ضعف: عدم توانائی از جلوگیری از بیس دزدی، مشکل زدن پیچ‌های کات دار (کرو، اسلایدر...)
من فکر نمیکنم در کلّ بازیهای لیگ جنوب در مجموع ۳ نفر توسط کچرها گرفته شدند. رانرهای تمام تیمها به راحتی بیس ۲ و در بسیاری از موارد بیس ۳ را میدزدیدند و هیچکدام از کچرها توانائی مقابله با آنها را نداشتند. این موضوع برای هر ۲ نماینده لیگ جنوب مشکلساز خواهد شد چون هر دو تیم البرز و گیلان نه تنها علاقه بسیار به بیسدزدی دارند بلکه به اندازه کافی بازیکنان سرعتی برای استفاده از این تاکتیک را نیز دارند. البته اگر مصدومیت رضا شبانی بوشهری رفع بشود و جواد گوهری، ملیپوش کرمانی، هم به روزهای خوبش برگردد شاید موضوع فرق کند.
یکی از دلایل موفقیت حسین رحیم آبادی پیچر کرمان در بازی اول در مقابل بوشهر پیچ‌های اِسلِرو وی بود. اِسلِرو ترکیبی عمدی و یا غیر عمدی از کِرو و اِسلایدر است. به عبارت دیگر هم دراپ دارد و هم حرکت از راست به چپ (برای پیچر راست دست). در بازی دوم هم هرگاه رحیم آبادی اِسلِرو انداخت موفق بود ولی به دلایلی به فستبال روی آورد. شاید آرنجش از پرتابهای زیاد در مسابقه قبلی درد میکرد. به نظر می‌آمد که تشخیص پیچ‌های کاتدار (خصوصاً از راست به چپ) برای بازیکنان بوشهر مشکل ایجاد کرده بود. روی پیچ‌های اینساید بازیکنان بوشهر اکثرا خود را عقب میکشیدند و یا به تصور اینکه توپ خارج از استریک زون است به آن سوینگ نمی‌کردند. همچنین روی توپ‌های اوتساید بدون موفقیت به دنبال توپ هایی که به خارج استریک زون می‌چرخید می‌رفتند. از طرف دیگر، بازیکنان بوشهر مشکلی با زدن فست بال نداشتند. البته سرعت فستبال رحیم آبادی و پیچرهای هرمزگان در حد فستبال صفدری(قم) و یا نخجوانپور (البرز) نبود.
گیلان
نقطه قوت: حرکت پیک آف پیچرها و پرتابهای کچر این تیم، عطش قهرمانی
دزدیدن از تیم گیلان بسیار سخت است. پرتابهای هومن ارجمندی، دریافتها و تگ‌های ایمان خلیق و پیک آف‌های امیر خلیق کار را برای هر تیمی که بیسدزدی را در برنامه‌اش دارد سخت خواهد کرد.
هر سه تیم البرز، بوشهر و گیلان حد اقل یک مقام قهرمانی در طول تاریخ بیسبالشان دارند. هر سه همیشه جزو تیمهای مطرح کشور به حساب میآمدند و بارها روی سکو رفته اند. از طرفی گیلان تا چند سال قبل زنگ تفریح تیمهایی قویتر به حساب میامده. هیئت گیلان با وجود قدمت زیاد تنها در چند سال اخیر با همّت سه تفنگدار این تیم امیر خلیق، کیان ندافی و رامین احمدی موفق به کسب نتایج خوبی شده است. اگر اشتباه نکنم بالاترین مقامی که گیلان پیش از این کسب کرده مقام چهارم مسابقات قهرمانی کشور بوده است. رسیدن به جمع ۴ تیم برتر کشور این شانس را به گیلان میدهد که این مقام را ارتقا بدهند و این موضوع آنها را بسیار با انگیزه و خطرناک می‌کند.
نقطه ضعف: پیچینگ
گیلان کلا ۲ پیچر در سطح مسابقات دارد. احمد رانگا و امیر خلیق ... رقابت با ۳ تیم طراز اول مملکت با ۲ پیچر کاری بس دشوار خواهد بود. در مسابقات قهرمانی کشور چون در برنامه تیمها اکثرا یکی دو بازی با تیمهای ضعیف نیز وجود دارد، پیچرها این مجال را خواهند داشت تا حد اقل یک روز استراحت کنند (که اصلا هم کافی نیست). تصور اینکه رانگا و خلیق جمعا ۲۷ اینینگ در ۳ روز پیچ کنند و موفق باشند برای من مشکل است.
کرمان
نقطه قوت: فیلدینگ، بتینگ
تیم کرمان همیشه خوب دفاع می‌کرده. امسال هم کرمان به رهبری هادی علینقی خوب دفاع کرد. کرمان امسال خوب هم توپ میزد. آنها در دو بازی مقابل بوشهر چه در مقابل باژوند و چه در مقابل بختیاری توپ‌های زیادی را به جریان انداختند که این موضوع هر تیمی را که دفاعی لرزان از خود به نمایش بگذارد دچار مشکل خواهد کرد.
نقطه ضعف: پیچینگ، روحیه قهرمانی
تیم کرمان نیز همانند گیلان فقط ۲ پیچر در سطح مسابقات دارد (یا حد اقل از ۲ پیچر در مسابقات جنوب استفاده کرد) ... حسین رحیم آبادی گر چه بسیار پیچر خوبی به نظر می‌رسد ولی به نظر نمی‌آید بنیه پیچ کردن در دو مسابقه پیاپی را داشته باشد ( و خدا را شکر که ندارد...آخرین چیزی که نیاز داریم از بین رفتن یک پیچر با استعداد دیگر به خاطر استفاده بیش از حد است)
دومین مشکل کرمان روحیه قهرمانی است. به نظر می‌رسد که کرمان سال‌هاست که با قهرمان نشدن خود کنار آمده و فقط شرکت کردن و احیانا جزو ۳ تیم برتر بودن آنها را راضی می‌کند که این موضوع برای هر تیمی مهلک است.
