داستان از اونجا شروع میشه که سارا توکالسکی از تیم سافتبال بانوان اورگون غربی اولین همران زندگیشو مقابل پیچر تیم سافتبال بانوان واشنگتن مرکزی میزنه. بعد از زدن همران در حالیکه سارا بیس‌ها را دور میزد، بعد از رد شدن و چرخیدن از بیس ۱ رباط زانوش پاره میشه و می‌خوره زمین و دیگه نمی‌تونه بدوه ...داورها میگن اگر مربیها یا هم تیمیهاش بهش کمک کنند که تا خونه بیاد که همران کامل بشه غیر قانونیه و سارا اوت خواهد شد. از طرفی اگر هم تعویضش کنند رانر جدید باید روی بیس ۱ (آخرین بیس لمس شده) بایسته و همران کنسل خواهد شد و در آمار برای سارا سینگل خواهند نوشت. با شنیدن این موضوع مالوری هولتمن، بازیکن تیم حریف سارا، که اتفاقا بیشترین همران را در تاریخ کنفرانس داشت از داور پرسید که آیا وی میتواند به سارا کمک کند که بیس‌ها را دور بزند و وقتی داور شگفتزده جواب مثبت داد مالوری به همراه لیز والاس،دیگر بازیکن تیم واشنگتن، سارای مصدوم را دور بیس‌ها حمل کرده به خانه میرسانند تا همران وی مورد قبول واقع شود ...
این اولین و آخرین همران سارا بود. بعد از پاره شدن رباط زانویش سارا دیگر هیچوقت سافتبال بازی نکرد.
این اولین و آخرین همران سارا بود. بعد از پاره شدن رباط زانویش سارا دیگر هیچوقت سافتبال بازی نکرد.
مالوری، لیز و تیمشان بازی را با نتیجه ۴-۲ واگذار کردند.
