انجمن سافتبال کلا از بیسبال جدا شد ...
بالاخره پس از کشمکش‌های زیاد سافتبال از انجمن بیسبال جدا شد و انجمن خود را تشکیل داد. امروز طی حکمی خانم منیژه حسن نیا به سمت نایب رئیس "انجمن سافتبال" منصوب شد و با این انتصاب یقیناً خانم ناطقی که پیش از این سمت نایب رییسی انجمن بیسبال را داشت حالا رئیس انجمن سافتبال خواهد شد.
این حرکت گر چه در نگاه اول به نفع سافتبال به نظر می‌رسد ولی به نظر ما به چند دلیل نه تنها کمکی به سافتبال نمیکند، بلکه به نظر میاید که بیشتر در جهت جاه طلبی‌های شخصی بعضی از مسئولین باشد.
همانطور که آگاه هستید تعداد بیسبالیستها و سافتبالیستهای فعال ما در کشور جمعا به ۱۵۰۰ نفر نمیرسد. جدا کردن این دو رشته تنها باعث ضعیفتر شدن هر دو رشته میشود. اول فدرسیون بیسبال شد انجمن، سپس انجمن شد ۲ انجمن مجزا، فردا ...
از طرفی، به غیر از شهرستان خورموج که مدعی است هیچ گونه نیازی به آقایان ندارد، بقیه تیمهای استانها بدون آقایان، حد اقل در این مقطع، نابود خواهند شد. شاید من اشتباه می‌کنم ولی اگر کسی میداند به من بگوید که تیم بانوان استانشان در سال جدید و بعد از ممنوع شدن آقایان از حضور در تمرینات سافتبال چند جلسه تمرین کرده است؟ در استان البرز که به جز ۲-۳ جلسه پراکنده که تعداد معدودی در آن شرکت کردند از تمرین خبری نبوده است ... یعنی کلّ تابستان به بطالت گذشت! این وضعیت تیم قهرمان است، وضعیت دیگران نیز فکر نمیکنم چندان متفاوت باشد!
یکی دیگر از مشکلات این است که از آنجایی که این ورزش در ایران بسیار جوان است و بازیکنان آن هنوز به سنّ بازنشستگی نرسیده اند وتقریبا تمام مربیان تیمها بازیکن همان تیم بوده و نه از نظر سنی و گاهی نه از نظر بار فنی به دیگر بازیکنان برتری ندارد. این موضوع باعث اختلافاتی در خود تیمها خواهد شد. همه ما میدانیم که دستور گرفتن و پیروی از کسی که همسن ما میباشد و حتا در حال حاضر در زمین کنار ما بازی می‌کند چقدر سخت است. نمونه این موضوع را من به چشم خود در مسابقات بندر عباس در یکی از تیمهای خوب ایران دیدم.
موضوع آخر این است که با این ترتیب تکلیف سافتبال آقایان چه میشود؟ ظاهراً مسئولین و انجمن فراموش کرده‌اند که قبل از اینکه هیچ کدام از بانوان ایرانی حتی قوانین بازی سافتبال را یاد گرفته باشند، تیم سافتبال مردان ایران به فیلیپین رفته بود... آیا با این حساب کلا سافتبال یک بازی زنانه شد؟
من صمیمانه امیدوارم که نظراتم کاملا اشتباه باشد و خانم ناطقی بتوانند سافتبال ایران را به اوج خود در داخل و خارج ایران برسانند. این آرزو نه بخاطر خانم ناطقی بلکه بخاطر بازیکنانی است که در طول مدت کمی که درگیر سافتبال بودم افتخار آشنایی آنها را داشته‌ام. فقط در خاتمه می‌خواهم به بانوان بیسبال توصیه برادرانه‌ای بکنم ... به قول فرنگیها "مواظب باشید که آرزوی چه را می‌کنید!" ... سالها کشورهای عضو شوروی سابق طلب استقلال میکردند، تا بالاخره مستقل شدند. بعد از استقلال روسیه با وجود اینکه شاید به بزرگی کشوری که قبلا بود نیست، کماکان به حیات خود ادامه میدهد و نه تنها کشور قدرتمندی محسوب میشود، بلکه چون مجبور به پشتیبانی از کشورهای دیگر نیست شاید حتا در وضعیت بهتری قرار دارد... ولی دیگر کشورهای تازه استقلال یافته چطور؟ ... آیا آنها آمادگی جدایی را داشتند؟ آیا بعد از جدایی شرایط بهتری پیدا کردند؟
