امروز که داشتم میرفتم سره تمرین از شما چه پنهان احساس گناه شدیدی مرا فرا گرفته بود ... آخه دیروز خبر گرفتم که به واسطه اردوی سافتبال بانوان تمرینهای همه تیمها تو زمین شماره ۴ آزادی کنسل شده ... ولی چون هیچکس به ما خبر نداده بود مطمئن نبودیم... برای همین هم احساس گناه کردم ... داشتم فکر می‌کردم اگر اینا زنگ نزدند حتما تمرین ما بجاست و اگر تمرین ما بجاست پس من دیروز تو بلاگ چرتو پرت نوشتم که چرا تمرینهای همه را برای ۱۰-۱۲ روز کنسل می‌کنید. تو راه زنگ زدم بچه ها. دیدم اونا هم هنوز نرسیدند. داشتم فکر می‌کردم اگر رفتم همه چی مرتب بود امشب بخاطر اینکه خبر را چک نکرده زدم تو وبلاگ از همه عذر خواهی می‌کنم. خلاصه، ما رسیدیم دیدیم بچه‌های ما یک ور ایستادند، مردان غول پیکر راگبی هم یک تیم تو زمین مشغوله ، یک تیم داره بساط پهن میکنه. کمی آنورتر هم تیم ملی سافتبال بانوان نشسته و تماشا میکنه ...نکته جالب اینجا بود که تیم بانوان بر عکس مربیانشون که در بندر عباس باید از پشت شمشادها بازی را تماشا میکردند و تیم را با موبایل هدایت میکردند به راحتی در سایه نشسته بودند و راگبی بازان را که محکمتر از همیشه هم همدیگر را میزدند تماشا میکردند.از آنجایی که ساعت ۶ بود و طبق برنامه زمین به بیسبال تعلق داشت رفتیم با آقای قزوینه مسئول زمین صحبت کنیم که ایشان را بسی شاکی یافتیم ... بنده خدا راست میگفت ... میگفت مسٔولتون کیه؟ تیم راگبی و تیم خانمها رو با هم فرستادین اینجا، تیم شماها هم که طبق برنامه باید اینجا باشه ... چرا درست برنامه ریزی نمیکنید؟ دم در, شما تو برنامه هستید... داخل, نامه زدن اردوی سافتباله ... شما مگر از برنامه خودتون خبر ندارید؟ اومد تو دهانم بگم خبر دارند...اهمیت نمیدن ... گفتم ولش کن به اون چه؟ حالا وضعیت به این ترتیب است که هیچ کس نمیداند آقای عاصمی کجاست و ایشان تلفنهایشان را جواب نمیدهند. آقای صفأئیان هم که خودش را از این کارها کنار کشیده...معلوم هم نیست ستاد تصمیم گیری این نهاد ورزشی کجاست؟ فدراسیون همگانی؟ انجمن؟ اصلا انجمن کجا هست؟ به دوستانی که به دفتر ایشان در خیابان جردن رفته بودند، گفته بودند که آقای عاصمی دیگر اینجا نیستند ... خلاصه ما در به در به دنبال یک نفر جوابگو هستیم...آقا لیگ چی شد؟ قهرمانی کشور چی شد؟ ...دلم برای آقای ذوالفقاریان تنگ شده ...هر ایرادی که داشت هیچوقت در نمیرفت ... همیشه میشد پیداش کرد ... یاد اون روزها بخیر...
