با توجه به نزدیک بودن فینال بازیهای لیگ دسته ۱ آمریکا بد نیست کمی با چگونگی برگزاری این مسابقات آشنا شویم.
این لیگ از دو گروه کلی " آمریکن لیگ" یا لیگ امریکایی و "نشنال لیگ" یا لیگ ملی تشکیل شده. این دو لیگ در ابتدا ۲ لیگ مجزا از هم بودند و در سال ۱۹۰۳ برای اولین بار قهرمانان این دو لیگ تصمیم گرفتند تا با هم روبرو شوند. این رویارویی "ورلد سریز" به معنی "سری مسابقات جهانی" نام گرفت.
امریکن لیگ و نشنال لیگ هر کدام خود سه زیر گروه دارند. امریکن لیگ شرق، مرکزی و غرب و نشنال لیگ شرق، مرکزی و غرب.
در حال حاضر تیمها ۱۶۲ بازی در هر فصل انجام میدهند. در پایان این بازیها ۸ تیم به پلی آف میرسند. ۴ تیم از امریکن لیگ و ۴ تیم از نشنال لیگ. ۳ تیم قهرمان هر زیر گروه غرب، مرکزی و شرق امریکن لیگ و ۳ تیم قهرمان زیر گروه غرب، مرکزی و شرق نشنال لیگ. علاوه بر این ۶ سر گروه، ۱ تیم که قهرمان گروه خود نشده ولی بهترین رکورد را در بین بقیه تیمهای امریکن لیگ دارد و یک تیم که قهرمان گروه خود نشده ولی بهترین رکورد را در بین بقیه تیمهای نشنال لیگ دارد به عنوان "وایلد کارد" بالا می‌آیند.
در مرحله بعد در هر کدام از گروه‌های امریکن و نشنال تیمی که بهترین رکورد را در کلّ امریکن لیگ یا نشنال لیگ داشته با تیم وایلد کارد بصورت "بهترین تیم در ۵ بازی" بازی خواهد کرد مگر اینکه این دو تیم در طول ۱۶۲ بازی فصل در یک گروه قرار داشته باشند. در این صورت تیم وایلد کرد با قهرمان زیر گروهی که از نظر برد و باخت در کلّ دوم باشد بازی خواهد کرد. دو تیم دیگر نیز با هم بازی میکنند. سپس برنده‌های این دو سری برای قهرمانی امریکن لیگ و نشنال لیگ با هم بصورت "بهترین تیم در ۷ بازی" روبرو خواهند شد و برنده به فینال و یا "ورلد سریز" خواهد رفت که فرمت آن بازیها هم "بهترین تیم در ۷ بازی" خواهد بود.
